Gereden : 250 km
Gem. Temp : 23° C
Motel : Mt. St. Helens Motel
Prijs : $ 86 (tax incl.)
Deze morgen bij het opstaan zagen we onmiddellijk dat het weer stukken beter zou zijn dan gisteren.
Nu we een uitgeruste keuken tot onze beschikking hadden, besloten we er deftig gebruik van te maken. We reden naar een nabijgelegen winkeltje. Kochten er een aantal eieren en even later bakten we onszelf een heerlijk spiegeleitje. Wat smaakte dat lekker na al die dagen die zoete (maar toch smaakvolle) ontbijtkoeken te eten.
Na de afwas reden we via de nieuwe weg, de 52 opnieuw richting Mount Rainier.
Al gauw kregen we die in het oog, iets wat gisteren niet het geval was, en konden we zijn schoonheid aanschouwen.
Daar onze planning wat in de war was doordat we nu via een andere ingang het park binnenreden, reden we eerst naar het verste punt dat we die dag zouden aandoen in het park.
Dat was rijden tot aan Reflection Lake (waar je inderdaad prachtig de vulkaan zag weerkaatsen in het water) en Lake Louise (iets minder van uitzicht maar toch nog heel erg mooi).
We wilden daar een trail lopen maar aangezien er nog teveel sneeuw lag en we het pad niet konden onderscheiden van de omliggende omgeving, besloten we af te zien ervan.
Op de kaart van het park zagen we dat in de buurt nog twee meren lagen en daar was het wandelpad nog wel goed te zien. (Enkel op het einde zouden we wat moeten zoeken - twee Amerikanen die we tegenkwamen, hadden de meren niet gevonden en keerden terug - maar we zouden de eindbestemming bereiken ).
Wij dus op weg naar Bench Lake en Snow Lake.
Zoals het laatste al laat vermoeden kwamen we inderdaad in de sneeuw terecht.
Op een gegeven moment waanden we ons echt in de Oostenrijkse bergen, zo gelijkaardig was het daar ! We hadden er enkel onze skilatten tekort.
Na de wandeling die toch wel een paar uurtjes in beslag nam, reden we naar het Paradise-gedeelte van het park. In het visitorcenter bekeken we een film over het ontstaan van Mount Rainier. Na afloop dronken we elk een donker biertje in het cafeetje dat wat verder achter de parking lag.
Het was er erg druk (de parking stond afgeladen vol) en we besloten om hier geen trail te lopen.
We reden direct richting Longmire-gedeelte en stopten nog om te genieten van twee watervallen, Narada Falls en Christine Falls.
Nabij Longmire Historic District liepen we de korte en eenvoudige Trail of the Shadow.
We konden binnenkijken in een oude hut en zagen enkele reservoirs waar de gasten van John Longmires Mineral Spring Resort vroeger in het mineraalwater baadden.
Het was een eenvoudige, ontspannende wandeling met mooi aangelegde paadjes, ideaal zowat om de dag af te sluiten.
Het was tijd geworden om het park te verlaten. We vonden het de moeite hier !
Op de weg naar Castle Rock, waar we een motelletje hadden geboekt, stopten we nog even in een klein plaatsje (de naam weet ik niet meer) om er in een bar iets te drinken.
De koelte binnen was aangenaam want buiten was het redelijk warm geworden tijdens de dag.
Aan den toog zaten enkele mannen en vrouwen te vertellen. We volgden even hun gesprekken maar heel interessant vonden we ze niet.
We vervolgden onze weg en reden nog zo'n anderhalf uur vooraleer we konden inchecken in ons motel. Het Mount Saint Helens motel hadden we leren kennen via het forum.
Een supervriendelijke gastvrouw bracht de papieren in orde en vertelde dat het tamelijk rustig was voor de tijd van het jaar.
Het motel lag aan de snelweg en leek ons een typisch truckersmotel. Veel viel er dan ook niet te beleven in de buurt.
We doodden de avond met wat lezen en tv kijken en gingen tegen zevenen iets eten in een restaurant in de nabije omgeving.
We aten kip met zoetzure saus. Lekker was het wel al kregen we niet meer dan elk twee glazen wijn geserveerd. Een fles kon en mocht niet... raar !
Terug op de kamer keken we nog vlug eens wat voor de volgende dag op het programma stond.
Het beloofde alweer een boeiende dag te worden !